Kardeşim doğdu
Henüz üç buçuk yaşındaydım, kucağıma beyaz tenli pembe yanaklı kundakta bir bebek verdiler.
Oyuncak bebeklerim gibi değildi, canlıydı, capcanlıydı.
Herhalde; sevindim kardeşim olduğuna çünkü gelirken o yaşlarda en çok istediğim şeyi; kırmızı okul çantasını getirmişti bana…
Yani ben o sıralarda; bu minik melek getirdi sandım çantayı, sevdim kardeşimi…
Kardeş gelince büyük çocuklar kıskanırmış, annesinin, babasının sevgisini paylaşmak istemezmiş.
Bende pek öyle olmadı, belki de sevgiyi o günlerde en çok hissettiren onun minik elleriydi bana.
Önce nasıl tutacağımı bilemedim sonra da hep minik ellerini tutmak istedim.
Büyüdükçe kardeşim yaramazlığıyla beni çileden çıkarmaya başlayınca ben de büyüyen ellerini çimdirmeye başladım.
Şimdi anlıyorum onun da ilgi çekmek için türlü yaramazlıklar yaptığını…
O günlerde anlamayıp alt alta üste üste boğuşuyorduk, sürekli kavgaya tutuşuyorduk.
Kardeşim Sinan ilkokulu bitirip ilk kez yurt dışına gidince ben de ilk defa ondan uzun süre ayrı kaldım.
İşte o zaman anladım kardeşin varlığının önemini… Çok özledim kardeşimi…
Amerika’ya ilk giderken tıfıl burnundan sürekli sümükleri akan küçük bir oğlan çocuğuydu.
Dokuz ay sonra döndüğünde boyumu aşan ergen bir delikanlı…
Kardeşim hep yurt dışında okudu, o zamanlardan özgür ruhu gezmeyi gezdirmeyi çok sevdi.
18 yaşına geldiğinde görmediği ülke neredeyse kalmamıştı.
Bu özgür ruhla şimdi iyi anlaşıyoruz hem kardeş hem yakın arkadaş olduğumuzu hissediyoruz.
Yani ben öyle hissediyorum 
Gerisini Sinan’a sormak lazım…
Anneme ve babama özellikle bugün bana kardeş hediye etme cesaretini gösterdikleri için şükranlarımı sunuyorum.
Çünkü bugün kardeşimin doğum günü…
Kardeşimle fiziken hep yana yana olmasak da her an BİRlikte olduğumuzu biliyorum.
Bu BİRlikteliğin güzelliğini ve keyfini 32 yıldır yaşıyorum daha nice yıllar yaşamayı diliyorum.
Kardeşim varlığına şükrediyor ve teşekkür ediyorum.
Kardeşiniz varsa eğer varlığına teşekkür edin bugün, kardeşiniz yoksa eğer, kardeş kadar yakın dostlarınız vardır elbet…
Onlara sarılın sıkıca bugün… Anneler Günü, Babalar Günü varsa eğer, kardeşler günü de olmalı…
Zaten ÖZünde hepimiz kardeş değil miyiz?
Bugün sarıldım hepinize tek tek koşulsuz sevgim ve BİRlik bilinciyle…
NOT; ilk çocuğunu yapanlar ikinci çocuğa çekimser kalanlar bu zamanda iki çocuk zor diyenler lütfen bir daha düşünün ve hayata GÜVENİN… Öyle de böyle de KARDEŞle büyümek çok güzel…
